Isch s Hoochtüütsch würkli so
schwèèr?
S häisst, s Hoochtüütsch seig e
Fröndspraach. Und koomisch: Me
säit Hoochtüütsch und mèrkt gar
nöd, das me sälber au Hochtüütsch
redt, nu e chli andersch als di
Tüütsche. Da häpmi e Frau z
Griecheland, won i i de Fèrie gsii
bi, ime groosse Hotelgang ine
gfrööget: "Sii, wo gaats da duren
zum Schwümmbad?" Si häggmäint,
i seig en Tüütsche. Und miich hät
de Tüüfel gschtoche, und i ha
zruggfrööget: "Wollen Sii gogen
schwümmen?" Druf hämmer beed
müese lache. Ja, so gaats äim halt
öppedie, hämmer zäme gmäint. Me
findt de Rank nöd immer mit em
Hoochtüütsch. Und mängisch,
wämes hät wele bsunders guet
mache, ischs ganz schief usechoo.
Und druufabe hät si der äint oder
ander gsäit: "I probiers gar
nüme." Da hockts! Aber die Mäinig
dörfepmer nöd laa iiriisse, dänn
soo schwèèr, wies iez schiint, ischs
halt au wider nöd. Das wämmer
grad zäige.